തര്‍പ്പണം

അമ്മ , എന്റെ ജീവന്റെ പുഴ
അച്ഛനെക്കാളേറെ സ്നേഹിച്ചതും അമ്മയെ,
അതുകൊണ്ട് മാത്രം ഒരു കൂര്‍ത്ത കത്തിമുനയില്‍
പാതി മെയ്യ്‌ തന്നോരുയിരൊന്നളന്നു പോയ്‌ !
പിതൃഹത്യ അരുതാത്ത പാപമെന്നോര്‍ത്തില്ല .
എന്റെ പുഴയില്‍ വിഷം കലര്‍ത്തിയാല്‍ -
പിന്നെ ഞാനെന്തു ചെയ്യും ?- അച്ഛനെങ്കില്‍ പോലും.. !
ഇന്നും ബലിത്തറയില്‍ ഞാനുരുട്ടി വെയ്ക്കുന്ന
വെള്ളുരുള കൊത്തിയിളക്കാന്‍ മുറ തെറ്റാതെത്താറുണ്ട്
ഒരൊറ്റക്കാലന്‍ കാക്ക , വാവ് തോറും .
അതിന്റെ കറുത്ത കണ്ണിലെ കൂര്‍ത്ത നോട്ടം കാണ്‍കെ
പിന്നിലമ്മകാണാതറിയാതെ പല്ലിറുമ്മാറുണ്ട് !!